Na het ontbijt hebben we nog even op internet gekeken en zijn toen naar het vliegveldje gegaan. Ik had uit het motel in Flagstaff kortingsbonnen meegenomen voor helikoptervluchten, dat viel me gisteren nog in, die liet ik zien, en warempel, we kregen nog $ 10,00 p.p. korting.
We moesten eerst een veiligheidsfilm bekijken, over hoe je de riem vast moest doen e.d. en toen werd je geroepen en kreeg je een bepaalde kleur kaartje. Je stoelnummer lag vast omdat we gisteren gewogen waren, je plaats is dus al bepaald en mocht je ook niet ruilen.
Er was een tweede piloot mee en 2 Engelse meisjes. Je krijgt een koptelefoon op tegen het lawaai en je hoort meteen ook muziek.
Eerst hoorde je “one day I fly away”, dus lekker relaxed en precies toen we over de rand van de canyon vlogen een stuk coolere muziek en toen we terug vlogen “and now the end is near” van Frank Sinatra, heel goed getimed allemaal, op de seconde. Amerikanen hebben wel gevoel voor drama…😁
Dit hadden we zeker niet willen missen, wat een uitzichten.
Daarna zijn we naar het visitor center gegaan, we besloten om de Rim Trail te lopen. We hebben de bus naar Bright Angel Point genomen om van daaruit terug naar de auto te lopen. De bus moest op een gegeven moment stoppen omdat er zoveel auto’s stil stonden, wat bleek? Iedereen stond rendieren te fotograferen, er stonden er 5 bij elkaar, we konden door het raam ook een paar foto’s nemen.
De buschauffeur excuseerde zich 😮 dat we daardoor wat later aankwamen, maar iedereen riep zoiets als “oh no, we have seen reindeer now”.
Tijdens de Rim Trail kwamen we nog langs een “rangerpraatje”, hij vertelde over de geschiedenis van de Grand Canyon, erg interessant. De uitzichten zijn ongelofelijk mooi ⭐
We hebben daarna nog een wasje gedraaid en gegeten bij Spaghetti Western, dat was ook weer lekker.
Frans en Jolanda Zuid-West-Amerika 2008 