Het motel had een klein nadeel waar we pas s’ morgens achter kwamen, de douche deed het niet…🙄 Toen hebben we maar ouderwets een wasbakbeurtje gedaan.
Goedkoop is duurkoop misschien? Ook vonden we het achteraf wel een beetje in een vreemde buurt liggen.
We reden vroeg naar “Bakkerij Erick Schat’s“, een Nederlandse bakkerij, erg leuk, en eigenlijk een must als je door Bishop komt. Heerlijke broodjes en gebakjes en heel veel keus, je kunt er ook ontbijten, dat hebben we dan ook gedaan.
Na het ontbijt konden we op weg naar Lone Pine, waar we weer getankt hebben en ijs voor de koelbox hebben gehaald. Toen konden we toch echt naar Death Valley, waar we rond 10:30 uur aankwamen.
We zijn ook even bij Furnace Creek gestopt, het was er erg warm, verschrikkelijk, wel 118° Fahrenheit (43°C). Je wordt van binnen gaar gestoomd als je lang genoeg wacht… Dus we hebben veel vanuit de auto gezien en soms snel eruit om een paar foto’s te maken en gauw weer terug. We hebben zoveel gezien, het was allemaal prachtig 💥.
Badwater Basin is het laagste punt van Noord-Amerika.
We hadden bij ingang een krantje gekregen waar een verhaal instond van een man die een half uurtje dacht te gaan wandelen bij Golden Creek Canyon, zijn vrouw zou hem opwachten aan de andere kant, hij is nooit aangekomen en werd dood gevonden na 5 uur.
Dit verhaal spookte door mijn hoofd toen Frans even snel een foto ging nemen van Natural Bridge… De weg ernaartoe was heel erg slecht en we hadden er al een beetje spijt van dat we erop waren gegaan, heel veel hobbels en kuilen (op de foto’s niet te zien) en we hadden geen zin in een lekke band. Frans ging even de bocht om om te kijken of het wat was, ik wachtte onder een bord dat wat schaduw bracht (waarom niet in de auto met airco?). Ik wachtte een kwartier maar hij was nog steeds niet terug. Ik kreeg het benauwd en niet alleen van de hitte, ik dacht shit, is hij veel te ver gegaan en komt niet meer terug 😨! Ik heb nog een jongen die er ook heen liep gevraagd of hij Frans terug wilde sturen als hij hem zag (ik vertelde hem hoe hij eruit zag en wat hij aan had). Dat zou hij doen, zweet, zweet! Toen kwam hij eindelijk aan lopen! hèhè, gelukkig 💕!
We konden weer verder, maar…toen wilde de auto alleen nog maar achteruit rijden 🙄! Nu ik hier zit moet ik ermee lachen maar daar niet…, stel je voor. We hebben van alles geprutst en ineens deed hij het weer. Airco op volle toeren om weer af te koelen!
Vol goede moed gingen we daarna naar Devils Golf Course. Dit is een zoutvlakte met zoutpilaren, zo hobbelig dat zelfs “de duivel er niet op kan golfen”.
Daarna reden we de zogenaamde “Artist Drive”, een 15 km lange eenrichtingsweg, die weg is echt heel erg mooi om te rijden 📸.
Zabriskie Point, om nooit meer te vergeten zo mooi.
We hadden ook nog tijd om even te stoppen bij Dante’s View.
Toen zijn we gauw doorgereden naar de volgende staat, Nevada, naar Pahrump, een hele tocht nog door een godvergeten landschap. Daar krijg je het nog benauwd van, je ziet helemaal niks of niemand, gelukkig hebben we het kunnen vinden in het donker. We zitten nu in het eerste het beste hotel dat we tegen kwamen, het Best Western Pahrump Station, ze hadden alleen nog 2 suites over, helaas moesten we die nemen 😉. Net hebben we wat gegeten in het bijbehorende restaurant, onder het genot van een countryzanger die helaas geen pauze had… Lachen hoor, hier hangen tv’s, zijn een paar mensen aan het gokken, zit iemand te zingen, zitten mensen te eten, te biljarten, te bowlen en dit in een ambiance van namaak raceauto’s.
Nu zijn we wel helemaal gaar. Morgen gaan we naar Las Vegas, eerst willen we het Outlet Center opzoeken.
Frans en Jolanda Zuid-West-Amerika 2008 